برای ۱۴۰۴...

در جهان ذرات، قانون‌ها دقیق و بی‌چون‌وچراست؛  

مولکول‌ها تنها در صورت هم‌خوانی ساختاری و ویژگی‌های ویژه، به یکدیگر جذب می‌شوند.  

جاذبه‌ای که حاصل سازگاری الکترون‌هاست،  

پاسخی به خلأهایی که در ساختارشان نهفته است.  

 

اما در جهان انسان‌ها، این پیوندها صورت دیگری دارند؛  

نمی‌توان آن را به سادگی با فرمولی شیمیایی یا نموداری فیزیکی سنجید.  

خلاهایی در دل‌ها هست،  

شکاف‌هایی در روح که هر کسی به دنبال پرکننده‌اش می‌گردد؛  

اما گاهی، پیوند میان دو انسان از جنس «نیاز» نیست،  

بلکه از «شناخت» است؛شناختی ناگفتنی، فراتر از کلمات.

 

انسان‌ها جذب آنانی می‌شوند که پژواک روح‌شان را در وجود آنان می‌یابند.  

نه به خاطر نقابی که به چهره دارند،  

بلکه به سبب نوری که از درون می‌تابد،  

در ذات، در جان، در ریشه‌های نادیده.  

 

و همان‌گونه که انسان‌ها به هم‌ذاتان خویش متمایل‌اند،  

دولت‌ها نیز هم‌پیمانانی را می‌جویند که گذشته‌شان بازتاب آینه‌ی خودشان باشد.  

"تاریخ"؛این نهاد خاموش اما سرنوشت‌ساز؛

شبیه به خاطره‌ای موروثی، پیوندها را شکل می‌دهد.

 

دولتی که پایه‌های اقتدارش بر خاکستر نسل‌کشی بومیان یک قاره نهاده شده،  

بی‌تردید، به پشتیبانی از حاکمیتی برمی‌خیزد  

که آرزوی ساختن ایالات جدید را  

بر روی استخوان‌های خردشده‌ی مردم بومی سرزمین های با هزاران سال تاریخ و قدمت بنا نهاده است.  

 

این هم‌زمانی‌ها تصادفی نیستند.  

همچون مولکول‌هایی که با الگویی نهان در دل طبیعت، به هم می‌پیوندند،  

قدرت‌ها نیز بر مبنای ساختاری مشترک؛گاه سرشار از خشونت، انکار، و خودبرتربینی؛در هم تنیده می‌شوند.

 

در هر دو جهان؛چه علم و چه انسان؛

پیوند، آینه‌ای است از درون.  

و آن‌چه جذب می‌کنیم،  

بازتابی‌ست از آن‌چه در ژرفای وجودمان پنهان کرده‌ایم...

*************

در آشوب و هیاهوی این روزها،  

در صدای مهیبِ جهان،  

در تقلای آنانی که قصد تضعیف و پاره‌پاره کردن کشوری با هزاران سال قدمت را دارند،  

زمزمه‌هایی شنیده می‌شود:  

که ایران، مانند ققنوس از خاکستر برمی‌خیزد...

 

اما حقیقت ژرف‌تر از این افسانه است:  

ایران، ققنوس نیست.  

او ریشه‌دارتر، ژرف‌تر و روشن‌تر است؛  

ایران، سرزمینِ سی‌مرغ‌هاست.

 

همان‌گونه که روزی عطار نیشابوری،  

عارفی برخاسته از خاک ایران،  

در کتاب منطق‌الطیر روایت کرد:  

در دوران تاریکی و گمگشتگی،  

سی مرغ در پی نجات‌دهنده‌ای افسانه‌ای به نام سیمرغ،  

دل به پرواز سپردند.  

از هفت وادی گذشتند،  

رنج و تردید را پشت سر نهادند،  

و در پایان، به حقیقتی سترگ رسیدند:

 

سیمرغ، نه پرنده‌ای بیگانه،  

بلکه خودِ آنان بود.  

آگاهی درونشان،  

اتحادشان،  

و حضورشان،  

همه سیمرغ بود.

 

ایران نیز چنین است.  

تا زمانی که مردمش بدانند خود، همان سی‌مرغ‌اند.... 

تا زمانی که آگاهی در دل‌ها زنده بماند،  

این خاک پاینده خواهد ماند؛  

با شکوه، روشن، و پابرجا.

 

اما اگر این آگاهی خاموش شود،  

اگر نسل‌ها فراموش کنند که رهایی از درون می‌جوشد،  

اگر چشم‌ها به‌دنبال ناجی در بیرون پرسه زنند،  

ایران دچار فراموشی خواهد شد.  

هویتش کمرنگ می‌شود،  

و شکوهش در پرده‌ای از غفلت فرو می‌رود.

 

همان‌گونه که تاریخ نشان داده است...  

روزگاری فرا رسید که ایران، دیگر ایران نبود...  

اما سی‌مرغ‌ها  

دوباره از خاک برخاستند،  

آگاهی را چون بذر در دل زمین افشاندند،  

و پروازشان، معنای ایران را بازآفرینی کرد.

 

زیرا در این سرزمین،  

اسطوره‌ها ریشه در خاک دارند و جان در جان‌ها می‌دوانند.  

نه افسانه‌ای گذرا،  

که حقیقتی جاودانه‌اند.

 

و کلام آخر...

 

هزاران سال است که از این خاک،  

اندیشه‌ها چون سی‌مرغ پر کشیده‌اند،  

در آسمان آزادی و آگاهی پرواز کرده‌اند،  

و نام ایران را با اتحاد و روشنایی گره زده‌اند.

 

این سرزمین، تنها پهنه‌ای از خاک نیست...  

او روحی جاودانه است.  

روحی که در هر نسل،  

با بیداری،  

با پرواز،  

و با روشنایی،  

باز خواهد خاست...

************

شاید... ما نیز آدم باشیم  
از بهشت رانده شده‌ایم  
و محکوم به زندگی در زمین خاکی...  

روح‌ ما، از بهشت آمده  
هبوط کرده... بر جسم‌های زمینی  
از جنس خاک،  
و در خاک گم شده‌ایم...  

فطرت‌مان را فراموش کرده‌ایم...  
و اکنون، در این جسم‌های خاکی  
در این زندگی زمینی  
باید بگردیم  
و زندگی کنیم  
تا شاید خدا، ما را ببخشد...  

شیطان هم، همراه‌ ماست...  
نفس‌ ماست...  
باید بجنگیم...  
برای غلبه نور بر تاریکی...  

باید از منیت رها شویم...  
از هر آن‌چه که جسم را پرورش می‌دهد...  
باید این جسم خاکی را تسلیم کنیم  
تا عبادت کنیم...  
عبادت کنیم،  
تا جسم، روح‌مان را ندرد...  

تا به تقوا برسیم...  
سلطه‌ی نور بر جسم  
اختیار کامل...  
خروج از محدودیت‌ها...  
و در آخر... رستگاری...

و اگر از این جنگ،  
درگیری تاریکی و نور...  
از خود،  
غافل شویم...  

در بیرون نیز، جنگ خواهد شد...  
هزاران هزار، "من"...  
که فقط خودش مهم است...  
هزاران هزار جسم،  
که نیاز به تغذیه دارد...  

پس بی‌رحمانه می‌کُشند...  
غارت می‌کنند...  
فریب می‌دهند...  
تا نور و روح از بین برود...  

و بازگشتی رقم بخورد  
با روحی ضعیف و شکست‌خورده...

و اگر نور پیروز شود...  
هر آنچه هست...  
ما هستیم...  
و ما، از آن خداییم...  

حقیقت جلوه‌گر می‌شود...  
ترس‌ها فرو می‌ریزند...  
پرده‌ها کنار می‌روند...  
و هر آن‌چه هست،  
در مسخر ماست...

و بهشت، به زمین می‌آید...  
و ما،  
برای بازگشت، لحظه‌شماری می‌کنیم...

دلنوشته ۴۰۳

به نام خداوند بهار

 بهار فصل زنده شدن دوباره، وقتی سرما،شاخه های خشک و سفیدی برف همه جای طبیعت را فرا گرفته است، و باور کردی دیگر شروعی جدید در کار نیست بهار با امدنش حیات و امیدی دوباره را به ارمغان می اورد .

تکرار این فصل ها ، بهار، تابستان، پاییز و زمستان در هر سال انگار میخواهد به تو بگویید در هر لحظه ای از زندگی ات هستی نا امید یا مغرور نباش ، هیچ چیز پایدار نیست و جهان و زندگی در حال گردش است یا به بیان حافظ؛

یوسفِ گم گشته بازآید به کنعان، غم مخور

 

کلبهٔ احزان شَوَد روزی گلستان، غم مخور

 

ای دل غمدیده، حالت بِه شود، دل بَد مکن

 

وین سرِ شوریده باز آید به سامان غم مخور

 

گر بهارِ عمر باشد باز بر تختِ چمن

 

چتر گل در سر کَشی، ای مرغِ خوشخوان غم مخور

 

دورِ گردون گر دو روزی بر مرادِ ما نرفت

 

دائماً یکسان نباشد حالِ دوران غم مخور

 

هان مَشو نومید چون واقِف نِه‌ای از سِرِّ غیب

 

باشد اندر پرده بازی‌هایِ پنهان غم مخور

 

ای دل اَر سیلِ فنا بنیادِ هستی بَرکَنَد

 

چون تو را نوح است کشتیبان، ز طوفان غم مخور

 

در بیابان گر به شوقِ کعبه خواهی زد قدم

 

سرزنش‌ها گر کُنَد خارِ مُغیلان غم مخور

 

گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید

 

هیچ راهی نیست، کـ‌آن را نیست پایان، غم مخور

 

حال ما در فُرقت جانان و اِبرامِ رقیب

 

جمله می‌داند خدایِ حالْ‌گردان غم مخور

 

حافظا در کُنجِ فقر و خلوتِ شب‌هایِ تار

 

تا بُوَد وِردَت دعا و درس قرآن غم مخور

*******

بهار، با هوای خوب و تازه‌ای به زندگی ما رنگ و بویی جدید می‌بخشد. در این فصل، قطرات باران به زمین فرستاده می‌شوند تا طبیعت از خستگی خود رهایی یابد و روح ما نیز شاداب و زنده شود. زندگی همچون بهار، پر از زیبایی و بوی خوش است. همانند گل‌هایی که در این فصل از خاک سرد جان می‌گیرند، در روزهای ناامیدی نیز امید دوباره در دل ما شکوفا می‌شود.

عمر، همچون یک فصل بهاری است که با سرعت از دست ما گذر می‌کند و فقط خاطرات خوشایندی را به یاد ما می‌آورد.

زندگی کوتاهه....

 از این لحظات و ثانیه ها لذت ببریم.

 از لبخند غنچه گل و برگ سبز درختان ذوق زده بشویم .

 از آسمان آبی، ابر تپلی سفید ...

 از پروانه ها، کفشدوزک ها، زنبورها، مورچه ها....

از هوای گرم ....

 نور خورشید ...

از باد و باران ....

 از هر چیزی....

 همه چیز را با وجود به آغوش بکشیم انگار این اخرین بار است ...

که چشم هایمان می بیند ...

 گوش هایمان می شوند...

و پوستمان لمس می کند....

زنده ، زندگی کنیم...

 زنده باشیم قبل از اینکه بمیریم...

 

**************

زندگی یعنی عروسک و ملوسک ، خاله بازی ...
 زندگی یعنی قایم موشک،خندهای ریز ریزکی...
 زندگی یعنی بوی باران ، چتر های رنگی رنگی...
 زندگی یعنی بوی سیب، دیگ نذری...
 زندگی یعنی گرمای تابستان،هندونه رسیده توی حوض آبی....
 زندگی یعنی سرمای زمستان، انار سرخ توی سینی...
 زندگی یعنی انتظار،اشک های یواشکی...
 زندگی یعنی نرسیدن،طعم تلخ ناکامی ...
 زندگی یعنی غم،روزهای خاکستری ...
 زندگی یعنی اضطراب ،شب های بی قراری ...
 زندگی یعنی هدف،ثانیه های طلایی...
زندگی یعنی شوق رسیدن ، لحظه شماری...
 زندگی یعنی لبخند، در دل برپا بودن عروسی...
 زندگی همین لحظه هاست...
 همین ثانیه ها و ساعت ها....

*********

 این روز ها بیشتر از هر زمان دیگری معجزه را در زندگی روزمره ام  به چشم می بینم.شاید  بعضی ها   معجزه را زنده کردن مردگان ، یا تبدیل  یک مشت گل به موجود زنده ، یا تبدیل یک تیکه چوب به مار و.... بدانند. ولی برای من معجزه، یعنی تغییر حال، حالی که  فکر میکردی  هیچوقت  تغییرنمی کند .  تغییر روزها و شب های سخت زندگی ،روزهای که تا مرگ رفته بودی، روزهای که به ته خط رسیدی و روزهای که آینده تیر و تار بود  به روزه های و شب های که  در آن پر از شادی است،باز شدن درهای بسته، طلوع آفتاب بعد از یک شب طولانی و سرد،آمدن بهار بعد از روزهای سخت زمستان ..‌.

 این روزها  شاهد  آمدن بهار برای ادم های هستم که زمستون سرد وتاریکشون دیدیم، نا امیدی  و گریه هاشون و دردهاشون و تنهایی ها...

 و حالا  ورق زندگی برگشته،  و خوشبختی آنها را فرا گرفته است.انگار باید ان  روزهای سخت می گذشت که  برای این حال ،آماده باشند.

 شاید این روزها های خوش هم مثل بهار فصلی باشد و دوباره فصل سختی در راه زندگیشان باشد ولی همان سختی هم خودش  معجزه است

تا زمانی که معجزه تغییر حال وجود دارد،هر چند فصل  سرد و تاریک  به درازا بکشد بازهم باید ادامه داد، شاید بهار در یک قدمی باشد .

 قدیمی ها حرف قشنگی دارند ...

  تو کوچه ما هم عروسی میشه....

    یعنی یک روزی هم شادی به زندگی ما میاد .و شاید هم  میخواهد بگه  شادی به سختی بدست میاد. برای یک مجلس عروسی ، از ماه و روزهای قبل  یک خانواده در حال تدارک دیدن و تکاپو هستند تا برای یک شب مراسم شاد برگزار بشود.جمله ظریف و سنجده ای است .

 امیدوارم که تو کوچه ی زندگی شما هم عروسی بشه...

یاعلی 

************************

در روزهای سرگردانی به سر می‌برم؛ روزهایی که در آن‌ها بیش از هر چیز دیگری، به خودم توجه می‌کنم. چه رفتارهایی از خود بروز می‌دهم؟ این رفتارها به چه دلیلی شکل گرفته‌اند؟ و چگونه می‌توانم آن‌ها را اصلاح کنم؟

این روزها در جستجوی خود هستم؛ خودی که سال‌هاست از یاد برده‌ام یا شاید هم خودی که در این سال‌ها به آرامی تلاش کرده تا مرا با عمق وجودش آشنا کند. نمی‌دانم چرا، اما هرچه زمان می‌گذرد، بیشتر در گرداب گیجی غرق می‌شوم. انگار در یک هزار تو گم شده‌ام و هر بار با ویژگی جدیدی از خود آشنا می‌شوم که مانند آینه‌ای، زوایای پنهان وجودم را نمایان می‌کند.

گاهی فکر می‌کنم شاید این سردرگمی نشانه‌ای از تغییر باشد، نشانه‌ای از آنکه باید به عمق وجودم بروم و آنچه را که هستم، کشف کنم. در این مسیر پرپیچ و خم، احساس می‌کنم هر گام به سوی روشنایی است؛ هر شناخت جدیدی که از خود پیدا می‌کنم، مانند چراغی در تاریکی است که راه را برایم روشن می‌کند.

به دنبال آن هستم که با خود صادق باشم، با تمام ضعف‌ها و قوت‌هایم. شاید این سفر به درون، راهی باشد برای یافتن آرامش و پذیرش خود. در این مسیر، یاد می‌گیرم که باید با خود مهربان باشم، چرا که تنها با عشق و پذیرش می‌توانم به آرامش برسم. امیدوارم روزی برسد که بتوانم با تمام وجود بگویم: «من خودم را پیدا کرده‌ام»، و در آغوش این شناخت تازه، زندگی را با تمام زیبایی‌هایش جشن بگیرم.

سیستم منطقی

 سلام .

امیدوارم که حال  دلتون خوب باشد. در این پست سعی دارم گاه گاهی از  تفاوت و شباهت های زندگی و سیستم منطقی بگوییم . و افکارضدو نقیض خودم را به اشتراک بگذارم.

*****،*

 در طراحی الگوریتم ها، بعد از بررسی همگرایی الگوریتم به جواب،به بحث هزینه می رسیم .هزینه ذخیره سازی و زمان . 

 برای یک سیستم منطقی اینکه چه اطلاعاتی ذخیره و چه زمانی صرف حل یک مسئله می کند مهم است، زیرا ظرفیت ذخیره سازی محدود دارد و زمان برای کارفرما مهم است .

 و شایداین ویژگی سیستم های منطقی برای ادم ها هم مفید باشد، ادم هایی که زمان محدودی دارند اینکه بدانند چه خاطراتی را ذخیره و چه اتفاقاتی را فراموش کنند . اینکه بدانند چه ادم های را کنار خود نگه دارند و از چه ادم های بگذرند . وزمان خود را صرف انجام چه کارهاو ادم و اهداف کند .

 *************

 یکی از مهم ترین مباحث در بحث طراحی الگوریتم این است که آیا الگوریتم طراحی شده به جواب همگراست یا نه ؟

 بعضی از الگوریتم ها بطور مستقیم به جواب همگرا هستند، بعضی از الگوریتم ها دنباله از اعداد ایجاد می کنند که حد این اعداد هنگامی که به سمت بینهایت میل می کنند به جواب همگراست .

 ولی بعضی از الگوریتم ها نه به جواب اصلی، و نه به دنباله ای از اعداد که همگرا به جواب باشند، نمی رسند،و در یک کلام واگرا هستند .

علت واگرا شدن الگوریتم می توانند چند مورد باشد :

۱_   راه حل مسئله اشتباه است.

 ۲_خطای های محاسباتی(گرد کردن، تقریب زدن و مدل بندی.)

 ۳_ انتخاب نقطه اولیه.(بعضی الگوریتم ها به نقطه شروع حساس هستند و فقط در زندگی جواب، به جواب همگرا می شوند.)

و....

 

  زندگی هم یک سیستم است، که با انتخاب یک راه و روش برای مواجه شدن با مسائل و مشکلات ،روزها را سپری می کنیم . اگر هدف، و یا مشکلی داریم ، ولی هرچقدر تلاش می کنیم و حل نمی شود ، یعنی روش انتخابی ما واگراست.

 یک جای کار ما اشتباه کردیم ....‌

 نباید نا امید بشویم،نباید فقط یک روش  هر روز و هر روز تکرار کنیم  با اینکه میدونم جواب یکسانه....

 باید برگردیم عقب....

دوباره و دوباره طرح بریزیم ...

 مدل بندی کنیم ...

 راه های متفاوتی را  امتحان کنیم ...

 تا زمانی که به نتیجه مطلوب برسد...

 بعضی وقت ها سال ها زمان می گذرد و ما به هدف نمی رسیم ولی باز هم نباید نا امید شد ....

 شاید  راه و روش ما درست است ، ولی زمان و یا نقطه شروع ما اشتباه باشد. و زمان  مناسب رسیدن ما به جواب ده سال آینده باشد و  تلاش این روز ها به شکست مواجه بشود. اگر از راه خود مطمئن هستید ، نا امید نشوید و تلاش کنید ...

 گاهی وقت ها،هم روش ما درست است و به نتیجه مطلوب خواهد رسید ، ولی نه بطور مستقیم ،بلکه باید بعضی اتفاقات  خوب و بد رخ بدهد و در اخر به جواب  برسیم .

 و در آخرزندگی واقعی بر خلاف  سیستم منطقی  برای  شکست ها  و زمان از دست رفته،به ما جایزه ی گرانبها، به نام تجربه هدیه میدهد و  آموختن و به کار گیری این تجربه ها نشان دهندهوش ذکاوت ماست ....

 از شکست ها ناامید نشوید...

 و از زندگی دست نشوید....

 هر لحظه یک تجربه است...

*********

الگوریتم...  
برگرفته از خوارزمی بزرگ...  
مردی که در دل تاریکی، مشعل نظم را برافروخت...  
اولین کسی که نگاه حل مسئله را به مسیر گام‌به‌گام تبدیل کرد...  
تجسم تفکر منظم در جهانی بی‌سامان...

الگوریتم‌ها  
توالی دستوراتی‌اند،  
که با صبوری، ما را از مجهول به معلوم می‌برند…  
گام به گام، نه شتابزده، نه پریشان.  
از دل پرسش، تا آستانه‌ی پاسخ.

این سازوکار منطق،  
همان است که در زندگی نیز حضور دارد—  
شاید خوارزمی،  
الهام خویش را نه از هندسه و عدد،  
که از مراحل رشد گیاهان گرفته باشد،  
یا شاید از پنج مرحله‌ی عشق نظامی…  
که از دیدار آغاز می‌شود، تا فنا در معشوق…

هر چه هست، حقیقتی است ساده و ژرف:  
برای رسیدن به هدف،  
باید آهسته رفت…  
باید گام‌ها را شناخت…  
باید بین صفر و صد، صبور ماند…  
اما ما،  
وارثان عصر شتاب و اضطرار،  
دیگر با «فرآیند» بیگانه‌ایم…

ما خیال می‌کنیم  
می‌توان از بذر به گل رسید،  
بی‌آنکه خاک خورد،  
بی‌آنکه نور گرفت،  
بی‌آنکه ریشه زد…

و این خیال جهش،  
چون افتی بر جان ما افتاده...  
روان‌مان را فرسوده،  
طی طریق را بی‌معنا کرده...  
به گام‌ها ایمان نداریم،  
به صبوری و پیوستگی شک داریم...

ما از غذاهای فست‌فودی لذت می‌بریم  
نه به‌خاطر طعم‌شان،  
بلکه چون منتظر شدن را یادمان رفته…  
چون مراحل را نمی‌خواهیم،  
فقط مقصد را، بدون مسیر.

و شاید…  
اگر کمی بیشتر پشت سیستم‌ها می‌نشستیم…  
و با چشم‌های باز، تماشاگر مراحل پردازش می‌بودیم…  
اگر می‌دیدیم که چگونه الگوریتم گام‌به‌گام،  
با آزمون و خطا، با منطق و حافظه،  
مسیر را می‌پیماید تا به پاسخ برسد…  
شاید آنگاه، این گام‌ها دیگر برایمان خسته‌کننده نبودند…

و شاید…  
اگر به اصل خویش بازمی‌گشتیم…  
به آن نَسَقی که درون‌مان می‌دانست زمان می‌خواهد برای رُستن،  
دستورات نیز برایمان ناخوش نمی‌نمودند…

شاید همین مسیر، با تمام سنگلاخ و پیچ‌و‌تابش،  
برایمان شیرین‌تر می‌نمود...  
و با افتخار، آن را گام به گام،  
با دل آرام و ذهن روشن، طی می‌کردیم…

 

معرفی فیلم

"انیمه دکتر استون"

دکتر استون (به ژاپنی:ドクターストーン،هپبورن: Dokutā Sutōn) یک مجموعه مانگای ژاپنی است که توسط رییچیرو ایناگاکی نوشته شده و توسط بویچی، مانگاکایی اهل کره جنوبی مصور سازی شده‌است. این مجموعه از مارس ۲۰۱۷ در هفته نامه شونن جامپ به صورت سریالی تهیه شده‌است و از ماه نوامبر سال ۲۰۲۰، بخشهای جداگانه توسط شوئیشا در بیست و پنج جلد تانکوبون جمع‌آوری و منتشر شده‌است.

در یک روز عادی ، با تابش نور سبز رنگی بر روی سیاره زمین ،تمام موجودات زمین تبدیل به سنگ می شوند .۳۷۰۰ سال بعد سنکو که یک دانش آموز دبیرستانی است و در تمام مدت سعی کرده بود هوشیاری خود را حفظ کند، اولین بشری می شود که از سنگ شدگی رها یی پیدا می کند.سنکو سعی می کند راهی پیدا کند و بقیه ی بشریت را نجات دهد و۶ ماه بعد به فرمول دست پیدا می کند و دوستش تایجو را احیا می کند. سنکو تصمیم دارد امپراطوری علم را بنا گذارد و تمام علم و دانشی که در گذشته وجود داشت را دوباره زنده کند‌. ولی زندگی در طبیعت و مواجه با خطرات آن باعث میشه که قوی ترین دانش آموز دبیرستانی تسوکاسو را به زندگی برگرداند.

تسوکاسا با سنکو مخالف است و معتقد است که حتما این پاکسازی دلیل خاصی داشته است و نباید همه بشریت را احیا کرد ، و بازگشت علم باعث به وجود آمدن جنگ ها می شود.

 تفاوت عقیده این دو باعث جدایی آنها و تشکیل دو قملرو و شروع جنگ می شود. سنکو با استفاده از علم شروع به ساختن وسایل دنیای نوین می کندو سعی دارد با استفاده ازعلم بر قدرت تسلط پیدا کند .

پیشرفت مرحله به مرحله علم و چگونگی ساختن بعضی از وسایل در این انیمه باعث جذابیت داستان شده است .

( قسمت هیجان انگیز فیلم برای من اطلاعات سنکو و حافظه ی قوی که دارد است . اینکه مطالب علمی که گفته می شود و اکثریت در دوران مدرسه خوانده ام ولی متاسفانه هیچ کدام از آنها را به یاد نمیارم و به نظرم این علاقه و انگیزه و کنجکاوی سنکو دلیل بر علت است ویژگی که در من وجود نداشت و یا نه شاید هم در دوران تحصیل کشته شده است. )

امیدوارم که شما هم از دیدن این انیمه لذت ببرید .

*****************************************

سریال *سیلو*

 

فیلم **سیلو** داستانی پرکشش و هیجان‌انگیز را به تصویر می‌کشد. این اثر علمی تخیلی و درام، به جامعه‌ای در آینده می‌پردازد که زیر زمین و در سیلوهای عظیم و پیچیده‌ای زندگی می‌کنند که ساختاری مشابه با دی‌ان‌ای دارند. در این جامعه، قوانین سختگیرانه‌ای حاکم است و استفاده از بسیاری از ابزارها ممنوع است. هر گونه تخلف با مجازات‌های سنگین روبرو می‌شود.

 

داستان حول محور شخصیت "جولیت" که یک مکانیک است، می‌چرخد. او در یکی از این سیلوها زندگی می‌کند و با تلاش‌های فراوان سعی می‌کند تا رازهای تاریک این جامعه را کشف کند و به سطح زمین پا بگذارد تا دلیل زندگی در سیلوها را بفهمد. فیلم با استفاده از جلوه‌های ویژه‌ی جذاب و داستانی پویا، تماشاگران را به دنیایی خیالی اما ملموس می‌برد.

 

تماشای **سیلو** تجربه‌ای منحصر به فرد و فکر برانگیز است که شما را به چالش می‌کشد و باعث می‌شود تا درباره ماهیت انسانیت و جامعه بیشتر بیاندیشید. 

 

نکته قابل توجه این است که در قسمت آخر فصل دوم، اشاره‌هایی به ایران شده که  این فیلم را دسته فیلم های  ضد ایران قرار میدهد. با این حال، فیلمی پر از کد و رمزهاست که تماشای آن را جذاب می‌کند.

 

 

بی دلیل

"وَ هُوَ الَّذِی یَتَوَفَّاکُمْ "

وَ هُوَ الَّذِی یَتَوَفَّاکُمْ بِاللَّیْلِ وَ یَعْلَمُ ما جَرَحْتُمْ بِالنَّهارِ ثُمَّ یَبْعَثُکُمْ فِیهِ لِیُقْضى‌ أَجَلٌ مُسَمًّى ثُمَّ إِلَیْهِ مَرْجِعُکُمْ ثُمَّ یُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ « ایه 60 سوره انعام»

 

و او کسى است که (روح) شمارا در شب (به هنگام خواب) مى‌گیرد و آنچه را در روز انجام مى‌دهید مى‌داند، سپس شما را از خواب برمى‌انگیزد تا مدّت معیّن (عمر شما) سپرى شود. عاقبت بازگشت شما به سوى اوست پس شما را به آنچه انجام مى‌دهید خبر مى‌دهد.

 

********** 

  وقتی بچه بودم و اتفاقی رخ میداد که باعث ناراحتی ام می شد با خودم می گفتم این خواب است و در واقعیت رخ نداده و اگر شب بخوابم و صبح بیدار بشوم هیچ کدام از این اتفاقات رخ نداده است

 ولی دریغا که این خواب ادامه دارد.

    

*************************

"متنی که خوانده نشد"

سلام امیدوارم که مثل  گرمای تابستان امسال ، قلب های شما هم پر از گرما و امید باشد.

متن زیر ،  یا دداشت پیشنهادی است که پارسال برای جشن فارق التحصیلی نوشته ام . 😁 ولی متاسفانه انتخاب نشد . و چون درد دلم بود خواستم حداقل یکبار خوانده شود .

  چهارسال پیش ۷ تیر ماه ،کنکور کارشناسی  ریاضی را داده و منتظر اعلام نتایج بودیم .
  زمانی که نتایج اعلام شد، عده‌ای خوشحال  بودیم و عده ای ناراحت .
شاید خیلی از ما ها هدفی نداشتیم وحتی شاید هم علاقه ، ولی جبر زمانه (که امان از جبرکه چه در زندگی باشد و چه در ریاضی آدمی را پیر می کند )مارا وادار کرد که در این مسیر قدم بگذاریم .
 در همان روز اول اساتید محترم آب پاکی بر روی دستان ما ریخته و فرمودند شما تا ترم ۸ نصف بیشتر تان انصراف می‌دهید . همان دلخوشی  مدرک گرفتن را هم که داشتیم  از ما گرفته اند. انگار یکی یکی  یکدیگر به چالش آب سرد دعوت می کردند و با حرف هایشان آب سرد را بر سرما دانشجویان می ریختند و این سردی و نا امیدی به استخوان های ما نفوذ می‌کرد شاید آنها می‌خواستند مارا به درس خواندن تشویش کنند ولی در عمل مانند  آن دانشمندی بودن که به دنبال ساختن قوی ترن چسب بود ولی در آخر خروجی تحقیقاتش  ضعیف ترین چسب بود .
 از آن دوران  از کلاس ها بگوییم. از کلاس های که در ترم اول  یک ساعت و نیم بود و هرچه به ترم بالاتر می رفت بر این دوساعت اضافه می شد.از صندلی های چوبی که بعد از یکساعت به صندلی شکنجه تبدیل می شد. از ماژیک های که بعد از دو تخته نوشتن نفسشان بد می‌آمد و گاهی هم بعضی هایشان آه در نفس نداشتند ولی اساتید  دل دور انداختن آنهارا نداشتند .
 از فرض می کنیم ها تا بدیهی ترین ها اساتید می گفتند و مایی که جا مانده ایم و نوشته ها برایمان خطی میخی میشد و از کناری می پرسیدم شما فهمیدی؟ و آن هم درجواب می گفت نه وخوشحال می‌شدیم که فقط من نیستم که نفهمیدم و مشکل از جایی دیگر است .
 حال درد این نفهمید ن ها می ماند برای شب امتحان ( وای از آن شب امتحان )
 تا اینکه کرونا آمد ‌ و ما خوش حال از اینکه حداکثر تا بعد عید تعطیل هستیم ولی امان که این به دوسال بعد از عید رسید . از مجازی ها نگوییم.
 از وضع داغون اینترنت کشور تا مشکلات سامانه ال ام اس  که همگی یکبار حتما از این دو چوب خورده ایم .
 از سختگیری  های اساتید و تمرین ها.
  ومباحث درسی که اساتید  در ۴ جلسه حضوری درس می‌دادند و الان همه را در یک جلسه سر بسته می گفتند و ما می ماندیم و جزوه و کلاس ضبط شده و یک راه ارتباطی با استاد که بعضی اساتید آن راهم نداشتند .
  آه از زمان کم امتحانت به بهانه تقلب ،و حرف های اساتید درمورد آن. که تمام رمغ آدمی را بعد از آن همه درس خواندن در آن‌ شرایط از آدمی می گرفت .
 ولی یاد کلاس های مجازی بخیر که . که کلاس ۷.۵ صبح در رختخواب  گذرانده و در بین خواب و بیداری یکدفعه صدای استاد که در حال گفتن خانم .... یا آقای ...چرتمان را پاره می کرد .
  از اصرار اساتید  برای وصل کردن میکروفون ، در حالی که موقعیت نبود .
  و این ترم که بعد از دوسال حضوری شد و ما اساتید را در مجازی با آنها کلاس داشتیم را  ملاقات کرده و کاملا با تصورات ما متفاوت بودند حتی بعضی اساتید با عکس سامانه خود هم متفاوت اند .
 بعد از دوسال   دوباره کلاس ها برگذار شد و بچه ها هیچ کدام تغییر نکرده بودند و فقط در این مجازی ها از تعدادمان کاسته شده بود .

 

**************************************

"زندگی کوتاه است"

 خداوند متعال در آیه ۲۴ سوره یونس چنین فرموده است: «اِنَّما مَثَلُ الْحَیوةِ الدُّنْیا کَماء اَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الاَْرْضِ مِمّا یَأْکُلُ النّاسُ وَ الاَْنْعامُ حَتّی اِذا اَخَذَتِ الاَْرْضُ زُخْرُفَها وَ ازَّیَّنَتْ وَ ظَنَّ اَهْلُها اَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَیْها اَتیها اَمْرُنا لَیْلاً اَوْنَهاراً فَجَعَلْناها حَصیداً کَاَنْ لَمْ تَغْنَ بِالاَْمْسِ کَذلِکَ نُفَصِّلُ الاْیاتِ لِقَوْم یَتَفَکَّرُونَ».

 

مَثَل زندگی دنیا، همانند آبی است که از آسمان نازل کرده ایم که در پی آن، گیاهانِ [گوناگون] زمین - که مردم و چهارپایان از آن می خورند - می روید؛ تا زمانی که زمین زیبایی خود را یافته، آراسته می گردد و اهلِ آن مطمئن می شوند که می توانند از آن بهره مند گردند؛ [ناگهان] فرمان ما، شب هنگام یا در روز، [برای نابودی آن] فرا می رسد؛ [سرما یا صاعقه ای را بر آن مسلّط می سازیم؛] و آن چنان آن را درو می کنیم که گویی دیروز هرگز [چنین کشتزاری] نبوده است! این گونه، آیات خود را برای گروهی که می اندیشند، شرح می دهیم.

*********

 دوران کرونا ، آخرهای  کلاس، صدای استاد را بغضی گرفت و گفتند التماس دعا  و یکباره بغضشون شکست .

 همه ما  آن روز کنجکاو بودیم که چه اتفاقی افتاده و حدس میزدیم شاید یکی از نزدیکشان کرونا گرفتند و حالشون وخیمه .

گذشت، کرونا تمام شد و من در همان دانشگاه  در مقطع ارشد شروع به تحصیل کردم  و با همان استاد کلاس داشتم . 

 آخر  یکی از کلاس ها، درمورد کرونا و سختی شرایط حرف  میزدیم که استاد گفتند برای ماهم سخت بود بخصوص برای من، که مشکل داشتم و بچه ها پرسیدند چه مشکلی؟ استاد گفتند؛ دخترم سرطان داشتند  ولی الان خدا راشکر خوبند.

ترم گذشته که دوباره با ایشان کلاس داشتیم، یک روز حالشون خیلی بد بود، بچه ها پرسیدند استاد حالتون خوبه؟ گفتند نه برای ام دعا کنید.

 جلسه بعد بچه ها پرسیدند استاد اتفاقی افتاده که گفتند دخترم دوباره سرطانش برگشته.

 از خدای شکر گفتن استاد به خاطر حال خوب دخترشون  ۱۰ ماه گذشته است 

   و خبر بازگشت بیماری ۲ماه و ۲۶روز گذشته است.

 و متاسفانه امروز خبر فوت دخترشون را در کانال دانشگاه دیدم ومتاثرشدم.

امیدوارم که خداوند به خانوادشون صبر بده و تحمل این داغ را برایشون آسون کند.

چه زود زمان میگذرد ....

  و چه فاصله غم و شادی کوتاهه....

 برای شادی روحشون صلوات بفرستید

 

*****************************

"الدنیا ضُحْکَةُ مُستَعبِرٍ "

عنه علیه السلام : الدنیا ضُحْکَةُ مُستَعبِرٍ .

امام على علیه السلام : دنیا، مضحکه اى گریه انگیز است .

.......

  دنیا صحنه ای نمایش پر از رنگ و لعاب است ...

  نمایشی که در راس ان عده ای در حال رقص و خوشگذرانی و به پایین دست نگاه می کنند .

 بعد از آنها گروهی هستند که در حال خوردن ولذت بردن که بر پشت آنها رقاصان سوارند .

 بعد از آن عده ای هستند بازهم در حال خوردن ولی بی لذت که آنان صندلی اند برای گروه خورنده ی با لذت.

 عده ای در حال تلاش برای رسیدن به هدف  بی هدف هستند  و انان زیر پای خورنده ی بی لذت اند .

 و عده ای هستند محتاج ، گم شده، و دردمند و انانلگد مال شده  زیرپای  هدف بی هدف اند.

 و در پایین دست خون است....

 خون 

 و خون 

 خون 

 و خون 

و چه مضحکه است این صحنه نمایش.

 

***********************************************

 "برف"

امروز 

 از صبح تا الان ، برف میبارد .

ولی زمین سفید نشد ...

برف روی زمین ننشست ....

  داستان این برف و زمین مانند محبت و ادم هاست ...‌

 محبت هست...

 فراوانم هست ....

 ولی به دل نمی شیند ....

 برفی که  لباس سفید به زمین نمی پوشاند...

  برفی که زمین را سیراب می کند ولی  فرقی با باران ندارد...

 محبت و ادم هم همینطوره ...

 سیراب می کنه ولی با بقیه فرقی نداره ...

 قشنگی نداره...

 بیچاره آنکه محبتش رنگی ندارد .....

 

 

*******************

من از باز ترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم
حرفی از جنس زمان نشنیدم
هیچ چشمی عاشقانه به زمین خیره نبود
کسی از دیدن یک باغچه مجذوب نشد
هیچ کس زاغچه ای را سر یک مزرعه جدی نگرفت
من به اندازه ی یک ابر دلم می گیرد

 سهراب سپهری 

*************

بسم الله الرحمن الرحیم .
خداوندا از زمانی که انسان را خلق کردی وانسان درنوع خود دچار آسیب رساندن به دیگری شد روح انسان دچارآسیب شد واز آن جا که به او اختیار فرمودی در نوع خودش تو بیشتر نگران شدی وهر روز با مسئله ای تازه روبه  گشتی.وهرچه دنیا را وسعت دادی خشم .حرص آز وطمع وسعت گرفت وچیزی به نام (پول )درمیان بشر به وجود آمد که برایش خون ها ریخته شد .جنگ ها به وجود آمد .وخانه هایی بی خانمان شدند.زن های بی سرپرست آهشان به آسمان رفت ویتیمان خونابه .به عصری رسیده ایم که نه میشود مومن را با حرفایش تشخیص داد نه با اعمالش پول ومنفعت که به میدان می آید منافق که هم می آید وسط دیو دوسر هم که می آید وسط حرام خوار که هم می آید وسط با او هستند .خداوندا هرجا اشکی درآوردیم .خطایی کردیم .باکسی در گناهی هم دست وپیمان شدیم درهر خطایی وگناهی روز جزا همان گونه که بر این زمین بندگانت بر آدمیان ظلم روا داشتند .دروغ گفتند .پنهان کاری کردند .مال حرام خوردند .دزدی کردند .فریب دادند .برای منفعت خود منفعت دیگران پوشیدند ودیگران را خر پنداشتند وتوسکوت کردی.شاغل بودیم برای دستمزدمان اعتراض کردیم گفتند گفتند بیش از این حقتان نیست.کار را با صداقت واحترام انجام دادیم خرده ای گرفتند .راه درست رفتیم نساخت آن ها را واکنون که دراین صفحه ی بسته ی هستیم کارهایی انجام میشود پشت پرده که باچشم بسته هم میشود دید ولی به خاطر منفعت خویش بینایان نابینا میشوند به خاطر منافع خویش وهرآن چه آنان را آگاه میکنی گویی پرده ای سیاه بر چشمانشان کشیده شده وجز منافع ومنفعت خویش را نمیبینند .خداوندا همان گونه که اینان به نظر خود وبه عقل با عدالت باما رفتارکردند روز قیامت با آنان با تمام موجودات هستی باعدالت رفتار کن تا آدمیان قلبشان آرام گیرد ومن این کلمات را هر روز با خود مرور میکنم تا بدانم که تو قهار هستی و به وقت خود پاسخگوی تمام اعمال موجودات وذرات عالم هستی ای
آرامش من باتو ❤️
افسوس که نان پخته خامان دارند .
اسباب تمام ناتمامان دارند.
آنان که به بندگی نمی ارزیدند
امروز کنیزان وغلامان دارند
شیخ بهایی

**********

ﻋﺎﻗﺒﺖ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ، ﻣﻐﺮﺏ ﻣﺤﻮ ﻣﺸﺮﻕ ﻣﯿﺸﻮﺩ

ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻏﺮﺑﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﻝ ﻧﯿﺰ، ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺸﻮﺩ

 

ﺷﺮﻁ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ ﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ﻭ ﺩﻭﺭ،

ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ، ﺣﺎﮐﻢ ﮐﻞ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﯿﺸﻮﺩ

 

ﻫﻢ، ﺯﻣﺎﻥ ﺳﻬﻤﯿﻪ ﯼ ﺩﻝ ﻫﺎﯼ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﻭﺻﺒﻮﺭ،

ﻫﻢ، ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺭﺛﯿﻪ ﯼ ﺟﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻻﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

 

ﻗﻠﺐ ﻫﺮ ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﺎﻓﺪ، ﻧﺸﺎﻧﺶ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺍﺳﺖ

ﻫﺮ ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﻏﻨﭽﻪ ﺯﺩ، ﻧﺎﻣﺶ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

 

ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﻬﻤﯽ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ

ﺑﺎﻋﺪﺍﻟﺖ، ﺧﺎﮎ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺧﻼﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

 

ﻋﻘﻞ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﯾﮏ ﺟﻮﺭﯼ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ،

ﻋﺸﻖ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ، ﯾﮏ ﻧﻮﻋﯽ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

 

ﻋﻘﻞ ﺍﮔﺮ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭ ﺟﻨﻮﻥ ﺷﺪ، ﻋﯿﺐ ﻧﯿﺴﺖ

ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﯽ ﻋﺸﻖ ﻫﻢ، ﻫﻤﺮﻧﮓ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﯿﺸﻮﺩ

 

ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺩﺍ، ﻣﻮﺳﻢ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﺎﺳﺖ

ﻓﺼﻞ ﻓﺮﺩﺍ، ﻧﻮﺑﺖ ﮐﺸﻒ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

 

ﺩﺳﺖ ﮐﻢ، ﯾﮏ ﺫﺭه ﺩﺭ ﺗﺎﺏ ﻭﺗﺐ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﺎﺵ!

ﻻﺍﻗﻞ، ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﮕﻮ، ﮐﯽ ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؟

 

ﻣﯿﺮﺳﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺷﺮﻁ ﻋﺎﺷﻘﯽ، ﺩﻟﺪﺍﺩﮔﯽ ﺍﺳﺖ

ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﻫﺮﺩﻝ ﻓﻘﻂ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺸﻮﺩ

 

 

 قیصر امین‌پور

************

همینطور که در افکار خود غرق بودم، سرم را بلند کردم و به عابر پیاده‌ای خیره شدم که با خود در حال صحبت کردن بود. فرد دیگری را دیدم که نگاهش به گوشی‌اش دوخته شده بود، و دیگری در کنار او مشغول مکالمه با تلفن همراهش بود. نوجوانی با ریتم موسیقی سرش را تکان می‌داد و چیزی را زیر لب زمزمه می‌کرد، و دختری با لباس محلی در حال عکاسی بود. در همان لحظه فکری به ذهنم خطور کرد: اگر فردی از صد سال پیش به این زمان بیاید و این صحنه را ببیند، چه فکر خواهد کرد؟ تنها جوابی که به ذهنم رسید این بود که این آدم‌ها دیوانه‌اند. آدم‌ها دنیای واقعی و احساسات حقیقی را که می‌توان با تمام حواس درک کرد، رها کرده‌اند و به دنیای بی‌جان درون گوشی‌هایشان چسبیده‌اند.

افکارم پرواز می‌کردند به روزگاری که ارتباطات ساده و صمیمی بود و آدم‌ها با یکدیگر حرف می‌زدند، نه با دستگاه‌هایی که به‌ظاهر آن‌ها را به هم نزدیک‌تر کرده‌اند، ولی در واقع فاصله‌ها را بیشتر کرده‌اند. یاد مادربزرگم افتادم که همیشه می‌گفت: «یک لبخند گرم و یک نگاه مهربان هزاران بار بهتر از صدها پیام بی‌روح و بی‌جان است.»

در همین فکرها بودم که به مقصد رسیدم و با لبخندی تلخ به این دنیای مدرن نگاه کردم. شاید لازم است که گاهی از این دنیای دیجیتال فاصله بگیریم و به دنیای واقعی بازگردیم، دنیایی که در آن احساسات واقعی و لمس‌های انسانی ارزش دارند.

***********

نگاه مرد مسافر به روی زمین افتاد:
«چه سیب‌های قشنگی!
حیات نشئه تنهایی است.»
و میزبان پرسید:
قشنگ یعنی چه؟
– قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه اشکال
و عشق، تنها عشق ترا به گرمی یک سیب می‌کند مأنوس.
و عشق، تنها عشق
مرا به وسعت اندوه زندگی‌ها برد،
مرا رساند به امکان یک پرنده شدن.
ـ و نوشداری اندوه؟
ـ صدای خالص اکسیر می‌دهد این نوش.و حال، شب شده بود.
چراغ روشن بود.
و چای می‌خوردند.ـ چرا گرفته دلت، مثل آنکه تنهایی.
ـ چقدر هم تنها!
ـ خیال می‌کنم
دچار آن رگ پنهان رنگ‌ها هستی.
ـ دچار یعنی…
ـ عاشق.
ـ و فکر کن که چه تنهاست
اگر ماهی کوچک، دچار آبی دریای بیکران باشد.
ـ چه فکر نازک غمناکی!
ـ و غم تبسم پوشیده نگاه گیاه است.
و غم اشاره محوی به رد وحدت اشیاست.ـ خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند
و دست منبسط نور روی شانه آنهاست.
ـ نه، وصل ممکن نیست،
همیشه فاصله‌ای هست.
اگر چه منحنی آب بالش خوبی است.
برای خواب دل آویز و ترد نیلوفر،
همیشه فاصله‌ای هست.
دچار باید بود
و گرنه زمزمه حیات میان دو حرف
حرام خواهد شد.
و عشق
سفر به روشنی اهتراز خلوت اشیاست.
و عشق
صدای فاصله‌هاست.
صدای فاصله‌هایی که
ـ غرق ابهامند
ـ نه،
صدای فاصله‌هایی که مثل نقره تمیزند
و با شنیدن یک هیچ می‌شوند کدر.
همیشه عاشق تنهاست.
و دست عاشق در دست ترد ثانیه‌هاست.
و او و ثانیه‌ها می‌روند آن طرف روز.
و او و ثانیه‌ها روی نور می‌خوابند.
و او و ثانیه‌ها بهترین کتاب جهان را
به آب می‌بخشند.
و خوب می‌دانند
که هیچ ماهی هرگز
هزار و یک گره رودخانه را نگشود.

 (سهراب سپهری)

*************

نخودی گفت لوبیائی را

کز چه من گردم این چنین، تو دراز

 

گفت، ما هر دو را بباید پخت

چاره‌ای نیست، با زمانه بساز

 

رمز خلقت، بما نگفت کسی

این حقیقت، مپرس ز اهل مجاز

 

کس، بدین رزمگه ندارد راه

کس، درین پرده نیست محرم راز

 

بدرازی و گردی من و تو

ننهد قدر، چرخ شعبده‌باز

 

هر دو، روزی در اوفتیم بدیگ

هر دو گردیم جفت سوز و گداز

 

نتوان بود با فلک گستاخ

نتوان کرد بهر گیتی ناز

 

سوی مخزن رویم زین مطبخ

سر این کیسه، گردد آخر باز

 

برویم از میان و دم نزنیم

بخروشیم، لیک بی آواز

 

این چه خامی است، چون در آخر کار

آتش آمد من و تو را دمساز

 

گرچه در زحمتیم، باز خوشیم

که بما نیز، خلق راست نیاز

 

دهر، بر کار کس نپردازد

هم تو، بر کار خویشتن پرداز

 

چون تن و پیرهن نخواهد ماند

چه پلاس و چه جامهٔ ممتاز

 

ما کز انجام کار بی‌خبریم

چه توانیم گفتن از آغاز

(پروین اعتصامی)

 

دلنوشته

 گاهی...

 بغضی گلوییم را فشار میدهد .

 و فریادی که از درون گوش هایم را کر میکند و صدایی که هر روز رو به خاموشی میرود .

چشم هایی که هر روز کم نور تر می شود.

 و دنیایی که هرچه بر رنگ و لعابش افزوده تر میشود  همچوخمیر بازی های کودکیمان به رنگ خاکستری در می اید.

 دوست داشتن ، عشق ورزیدن ، محبت کردن ، مهربان بودن و خیلی از  خصلت های  انسانی دیگر ، در روز های  مد و ترند ، کهنه و دمده شده اند. 

 افکار ادم ها با ظاهر پیشرفته شان هم خوانی ندارد و ظاهر و بدن ادم امروزی چغر و بدشکل  است .

  گاهی چنان در پیله خود فرو می روند  یادشان میرود که باید از این مرحله نیز عبور کنند و در پیله خود خفه میشوند.

 علارغم پیشرفت علم ، ادمی در جهالت به سر میبرد‌ جهالت جدیدی به اسم دانستن و ادعای توانستن . 

 رهاشدن  از این جهالت سخت است زیرا اولین قدم رهایی ،دانستن این است که هیچ نمیدانی و در حالی که تو در جهالت دانستن هستی چگونه  خواهی دانست که نمیدانی؟!

**************

از صدای گذر آب چنان فهمیدم

تندتر از آب روان، عمر گران میگذرد

زندگی را نفسی ، ارزش غم خوردن نیست

آنقدر سیر بخند ، که ندانی غم چیست

                             ************

زندگی آب روانی است روان می‌گذرد

آنچه تقدیر من و توست همان می‌گذرد

زندگی آرام است،مثل آرامش یک خواب بلند

زندگی شیرین است،مثل شیرینی یک روز قشنگ

زندگی رویایست،مثل رویای یک کودک ناز

زندگی زیباست،مثل زیبایی یک غنچه ی ناز

زندگی تک تک این ساعتهاست،زندگی چرخش این عقربه هاست

زندگی راز دل مادر من،زندگی پینه ی دست پدر است

زندگی مثل زمان در گذر است

زندگی آب روانی است روان می‌گذرد

آنچه تقدیر من و توست همان می‌گذرد

             ***************

سال اول دبیرستان که بودیم، آن زمان که تازه چشمه ی شور و هیجان جوانی در وجودمان شروع به جوشیدن کرده بود. یک بیت شعر ورد زبان همه بچه های کلاس شده بود . درس داشتیم و نداشتیم، خوشحال بودیم یا ناراحت ، قهر بود یاآشتی بچه ها همیشه این شعررا میخوانند

 زندگی اب روانیست روان می گذرد

 تند تر از اب روان ، عمر گران می گذرد

  از روی عادت ،این شعررا با خودم زمزمه میکردم که به ذهنم رسید که یک جست و جوی در اینترنت کنم و شعر کامل این بیت که سال هاست درحال خواندن آن هستم را پیدا کنم . ولی هرچه جستجو کردم شعری با این بیت پیدا نکردم ، یا شعری با چنین بیتی وجود دارد و یا اینکه سرقت ادبی بچه ها از دو شعر بالا بوده است . 

ولی هر کدام بوده باشد وقتی به خاطرات گذشته فکر میکنم این بیت برای من قابل لمس تر می شود .

 دلتون شاد 

***************

 

هیچ جا تا هدف آرام نگیرد چون تیر

 

هرکه را جاذبه شوق عنانگیر شود

*******

 مدتی است که به گذشته فکر می کنم . به دورانی که  پا به دبیرستان گذاشتم، سال اول دبیرستان دورانی که  بدنبال بهترین  انتخاب بودم. انتخاب رشته تحصیلی . 

 و به روز های که تصمیم گرفتم ریاضی بخوانم .

چون معتقد بودم دنیا بر اساس ریاضیات پایه گذاری شده و اگر من  بر ریاضیات مسلط شوم میتوانم دنیا را بشناسمو  می توانم خدارا هم بشناسم .

 ولی الان بعد از ۸ سوال، سوالی که از خودم دارم این است که آیا به خدا رسیدی؟

در بین این معادلات،اعداد، قضایا و لم ها و اثبات ها خدارا دیدی؟

 آیا به درکی درستی از زندگی رسیدی؟

 و یا نه  فقط خواندی، امتحان دادی، و نمره گرفتی . تا به مقطع بالاتر بری؟!

نمی دانم جواب خودم را چگونه بدهم. من با ۸ سال  پیش خود متفاوت ام ، بزرگتر شده ام و شاید هم فهمیده تر ولی نمی توانم  این را فقط  بخاطر ریاضی خواندن و تحصیلات بدانم چون اگر اینها هم نبود از راه های دیگری بزرگ می شدم مسئله ی الان این است که  نرخ همگرائی  به آگاهی، در این مسیری که پا گذاشته ام به چه صورت است؟ آیا باید این راه را ادامه بدهم  و یا نه بدنبال راه بهتری بروم . درزندگی تغییر متغییر ایجاد کنم  یا بعد و فضا را تغییر دهم ؟

چگونه مطمئن بشوم که  راه جدید  بهتر است؟

 کاش می شد زندگی را روی کاغذ پیاده کرد. 

 معادله ای نوشت و ان را  از روش های مختلف حل کرد و بهترین را انتخاب کرد.

ولی....

بیخیال به قول یکی از اساتید راه های رسیدن به خدا زیاده

امیدورام که هر راهی که میروم به خدا برسه.

 یاعلی

 

 

 

************

سلام .

 دیروز که داشتم از  دانشگاه می امدم پشت یک مینی بوس جمله ای نوشته بود. به نظرم  خیلی پر مفهوم بود.

"تا امید هست چرا آرزو...."

 اگر شما هم جمله های دید که به نظرتون جالب بود . خوشحال می شوم به اشتراک بگذارید 

 

**************

  

این ذات ادمیست یا دیوانگی آن 

 گاهی کسی را دوست می دارد و وی را محبت  ورزد 

که دشمن اوست ....

و گاهی کسی را که او را دوست و محبت دارد چنان کند

که حتی دشمن راهم روانیست....

هرچه هست سخت است 

 برای کسی که محبت دارد 

ویا نه

 شاید این مجازات خدا گونه است 

 همانطور که خدا بنده ی خویش دوست  می دارد و محبت کند وی را

 آدمی قافل است وعشق و محبت دگری در سینه دارد

 و آن محبت ببیند و یاد از آن خدای نکند 

 خدای نیز وی  به این درد مبتلا گرداند.

شاید هم.....

 

 

 

***************

بو و رنگ خاک،

 نم باران،

بوی با بونه و ریحان

بوی درخت و کاج 

 بوی غذای مادر و نون در تنور 

 بوی تازگی و نو بودن 

 بوی عید و عیدی 

 بوی یلدا و لبو 

 بوی رفقات و دوستی 

بوی مهربانی و عشق 

و بو و رنگ زندگی

 جان باختند

 بوی دود

و اب سیاه باران کف جوی 

بوی خاک گل ها دروغین 

بوی خشکسالی 

بوی مطبخ خاموش

بوی کهنگی در حال تازگی

بوی بی تفاوتی ، بی حوصلگی و فاصله 

بوی نامردی و زرنگی

بوی دشمنی و نارفیق بودن 

بوی مرگ 

 هر روز متولد میشوند .

 به کجا چنین شتابانیم ...

کمی آرام تر ...

  از نفس های آخر زندگی...

از آخرین رنگ و بو ها ...

 لذت ببریم....

قبل از آنکه به زیر خروار ها

 دود و خاکستر روند ....

 وجز افسانه ...

چیزی نماند ..

 

***********

 به هرچیزی در زندگی خندیدم...

 به غم ....

 به تنفر....

 به حسرت....

 به سرزنش ها....

 به ترس....

 به از دست دادن ها...

 و گاهی هم در شادی ها....

 سرخوش یا اجتماعی نبودم ....

 فقط خنده مانعی برای  اشک  و مهر سکوت بر دهان بود ...

 حال برای هر  چیز و کسی  گریه می کنم ...

 جز خودمم...

  شبیه دختر بچه ای شده ام که بغض خود را نگه داشته ..... 

 منتظره است یک نفر  صدایش بزند و آغوش برایش باز کند...

 تا اشک هایش جاری شود ...

 گاهی احساس می کنم نفسم دیگر بالا نمی آید....

  ولی نمی شکند ....

 این بغض ...

نمی شکند....

 

 

*****************************

     

تقریبا چهارسال پیش اسفند ۹۸، نزدیک انتخابات شورای اسلامی خبر رسید که اولین ویروس کرونا در ایران شناسایی شد .

 و خیلی زود مدارس و دانشگاه ها و ادرات .... تعطیل شدند وشهر ها قرنطینه شدند . ترس وحشت جهان را فرا گرفته بود و کشورها در حال تلاش برای جلوگیری از شیوع بیشتر این بیماری بودند .

 روز های سختی بود. هر روز آمار فوتی ها و مبتلایان افزایش می یافت. و ترس جوامع را فرا گرفته بود .

 پزشکان به دنبال درمان این بیماری بودند و دانشمندان به دنبال یافتن واکسنی برای ایمنی در برابر این ویروس نا شناخته.

و بعد از دوسال این بیماری شکست خورد .

  نوشته های بالا خاطراتی است که از کرونا داریم. ولی آیا واقعا اینطور بود؟

 این روزها هم ویروسی جدیدی آمده است و هر کسی که می بینید به ان مبتلا شده است .

 حتی سویه های جدیدی از کرونا، آنفولانزا، سرما خوردگی و... را داریم .آیا کرونا از قبل ضعیف تر شده است؟ یا بدن ما مقاوم تر شده است؟یا شایدم ترس ما از بین رفته است؟ 

 هر ساله تعدادی از افراد بخاطر سرماخوردگی یا انفولانزا جان خودشان را از میدهند. چرا این امار لحظه به لحظه اعلام نمی شود؟ تعدا کشته شدگان بر اثر سانحه تصادفی، یا بیماری قلبی، دیابت و... چرا این امارها لحظه به لحظه زیر نویس نمی شوند؟ و فقط سالی یک مرتبه و یا اینکه هر چند ماه یکبار گفته می شوند و خیلی از مواقع گفته نمی شوند.

 آیا واقعا کرونا به این مرگباری که به یاد داریم بود؟ یا فقط همه اینها ...

هرچه که بود ...

 این روزها ذهنم بسیار درگیره این موضوع است که چه اتفاقی افتاد.کرونا هنوز پا برجاست و روز به روز در حال تکامله ، ما ادم ها همان ادم ها هستیم بدون ماسک و الکل و دست کش . اگر بگوییم که از اثرات واکسن است، افرادی که هم واکسن نزده اند هنوز زنده هستند.

پس واقعیت چیست؟

 

 

************************

به آخرین نفس های امسال هم نزدیک می شویم

 و یکسال دیگر از عمرمم کم شده و بر تجربه ام افزوده شد .

  سالی که گذشت هم خوب بود و هم بد. هم غم داشت و هم شادی و هم سختی .

   با ادم های جدیدی آشنا شدم .

 چهره واقعی بعضی از ادم ها را دیدیم . 

 بعضی از ادم ها را از زندگیم حذف کردم 

بعضی ها را برای همیشه از دست دادم .

 و بعضی ها هم مرا حذف کردند .

 و تولد نوزادانی که خوشحالم کردند .

 و خبرهای خوبی که لبخند برلبم اوردند .

  خانواده برای ام ارزشمند تر شد .

  بخشیدن برای ام راحت تر شد .

 و با خود آشنا ترشدم.

 امسال خدارا بیشتر دیدیم، وعجز و ناتوانی خودم را.

و قدرت خواستن از اورا ‌.

  امسال هر گونه که بود گذشت....

 و امیدوارم که رنج ها و شادی هایش 

 نقشی مثبت برای آینده ام داشته باشند. 

 امیدوارم سال آینده سالی پر از خیر و برکت ، لبخند و شادی برای همه ی مردم باشد .

 

 

 

 

معرفی کتاب

به نام خداوند قلم

معرفی کتاب دزیره
همیشه در کتاب  تاریخ مدرسه در مورد انقلاب فرانسه و تاثیر آن بر شکوفایی تمدن اروپا خوانده بودم. کتاب های مشهوری که داستانش در زمان انقلاب فرانسه رخ داده است و فیلم هایی که  این دوران را به تصویر میکشد بارها بارها دیده ام. همیشه سوالی در ذهنم  بود  که بعد از به ثمر رسیدن انقلاب مردم ،چه حکومتی تشکیل شد؟ چه اشخاصی حکومت را در دست گرفته وچه سیاستی را در پیش گرفتند که باعث شکوفایی جامعه ان زمان شد ؟ ایا خواسته های که  مردم از انقلاب داشتند تحقق یافت؟  اینها سوالاتی بودند که همیشه با شنیدن اسم انقلاب فرانسه  به ذهنم هجوم می آوردند 
.ولی یا جواب کاملی برای آنها  نبود  و یا انگیزه .
 تا اینکه با کتاب دزیره به قلم آن ماری سلینکو آشنا شدم. کتابی که به حوادث تاریخی ثبت شده بی جان و روح، روح دمید و اتفاقات و خشک و تلخ را با قلمی زیبا به داستان عاشقانه تبدیل کرده است. 
 پدر دزیره ،دفتر خاطراتی را برای تولدش به او هدیه داده است. ولی دزیره نمیدانند چه چیزی را باید در آن بنویسد.پدرش پیشنهاد میدهد که خاطرات همشهری دزیره را در آن بنویسدو دزیره ، تا زمانی که بعنوان ملکه سوئد و نروژ تاج گذاری نکرده است خاطرات همشهری دزیره را ثبت می کند.
  در این دفتر دزیره ، روزی را  ثبت کرده که  برای اولین بار با ژوزف بناپارت آشنا می شود و در ذهنش برنامه ازدواج ژوزف با خواهرش ژولی راطراحی می کند و ژوزف را  همراه برادرش به خانه دعوت می کند‌ و اینجا نقطه شروع همه چیز بود چه برای دزیره کلاری و چه برای فرانسه.

 امیدوارم که شما دوستان از مطالعه این کتاب لذت ببرید .

 روز خوش
  

************

معرفی کتاب بادام

کتاب بادام نوشتهٔ وون پیونگ سون است. این داستان کره‌ای دربارهٔ کودکی است که به بیماری آلکسی تایمیا مبتلاست. این بیماری یک اختلال روانی است که برای اولین‌بار در مجلات پزشکی در دههٔ ۱۹۷۰ و با توضیح «ناتوانی در شناسایی و بیان احساسات» توصیف شد.

  مطالب بالا معرفی کتاب بادام توسط سایت طاقچه است .

 

شاید شما هم تا به حال رمان ها و یا فیلم و سریال هایی را دیده باشید که درروند داستان ، یک شخصیت بی احساس و سرد وجود دارد که در برابر اتفاقات زندگی دارای هیچ نوع عکس العملی نیست. داستان بادام هم درمورد پسری به اسم یون جه است که از تولد هیچ احساسی نداشته است . مادرش که دوست دارد پسرش مانند همه بچه های دیگر زندگی عادی داشته باشد سعی دارد به او احساسات را نشان دهد .

 اما در زندگی یون جه زمانی می رسد که دیگر مادرش در کنار او نیست تا رفتار و احساسات درست را در برابراتفاقات روزمره زندگی به او نشان دهد و بالاخره زندگی عادی یون جه به اتمام می رسد و شایعات در موردبی احساس بودن او پخش می شود.در این زمان است که گان به زندگی یون جه می آید. پسری که سعی دارد خود را بدون احساس و سنگی نشان دهد ولی احساسات در وجودش جاری است . و این رودخانه احساسات باعث آزار و اذیت اوست. او فکر می کند که این احساسات باعث ضعف و ناتوانی وی هستند . ارتباط گان و یون جه بالا و پایین های زیادی دارد باعث رشد بادام های می شود که تمام داستان از آن شروع شده است.

 

 جوایز و افتخارات کتاب صوتی بادام 

منتخب وال استریت ژورنال که در فهرست «داستان‌هایی که می‌تواند شما را به هرکجا ببرد» قرار گرفت.

 

توسط وبسایت Salon به عنوان «بهترین و متهورانه‌ترین» کتاب لقب گرفت.

 

وبسایت باستلز آن را «عالی‌ترین داستان» معرفی کرده است.

 

موفق به کسب جایزه ادبی جوانان چانگبی (۲۰۱۶)شده است.

 

امیدوارم که شما هم از خواندن این کتاب لذت ببرید . 

**************

معرفی کتاب مقبره ساکارا

کتاب مقبره ساکورا نوشته پلین گج است. اگر شما به داستان های که در زمان های خیلی دور اتفاق افتاده اند علاقه دارید این کتاب مناسب شماست . کتابی که روی جلد آن نوشته شده است "با شکوه تر از سینوهه".

 داستانی ساخته ی ذهن نویسنده که در دوران مصر باستان برای یکی از پسران فرعون رخ می دهد.

 

 کائه مواست که با همسر و دو فرزندش در شکوه و شهرت زندگی می کند و علاقه زیادی به تاریخ دارد و از جوانی به اکتشاف مقبره ی گذشتگان پرداخته است با کشف مقبره ای عجیب زندگی اش دگرگون می شود.

 روزی در بازار راه رفتن زنی نظرش را جلب می کند و از آنجا ارتباط خانوادگی کائه مواست با خانواده ی زن شکل می گیرد و هیجان گم شده ی زندگی کائه مواست پیدا می شود.

 ولی با آشکار شدن حقیقت زندگی زن ناشناس ، او تمام زندگی خود را می بازد و این بهایی بود که باید پرداخت می شد.

  معرفی نویسنده 

پلین گج (زاده 11 ۱۱ دسامبر سال 1945) یک رمان نویس کانادایی است که به خاطر رمان های داستانی تاریخی خود از جمله پرفروش ترین کودک The Morning ، Eagle and the Raven ، رمان فانتزی او Stargate و سه گانه مصری اش ، Lords of theTwo Lands و The King's Manمعروف شناخته می شود. او همچنین داستان های علمی تخیلی، تخیلی و وحشت را می نویسد. 13 رمان او بیش از شش میلیون نسخه به 18 زبان فروخته اند. 

امیدوارم شما هم از خواندن این کتاب لذت ببرید .

با تشکر

.

************

درباره من

 به نام خداوند جان و خرد 

 سلام‌

 من بیدار هستم .

 از بچگی نوشتن را دوست داشتم. بازی مورد علاقه ام در کودکی  نویسندگی بود .   ولی متاسفانه  هیچ استعدادی در نویسندگی ندارم . و این  رویا هم مثل بقیه  رویا  های کودکی ام  به خاطره تبدیل شده .

 سوالی که  ممکنه  برای خواننده پیش  آید این است که   آیا رویاهای دیگری هم داشته ام ؟ 😌  در جواب باید بگوییم بله. انسان با رویا هایش زنده است و من هم مثل هر کودک و نوجوان دیگری  رویاهای متفاوتی داشتم .

  اولین رویا،نویسندگی بود😔 که استعدادی  در آن نداشتم .

 یک مدت هم دلم میخواست نقاش باشم  خوشبختانه در این مورد استعداد داشتم و کلاسم هم رفتم ولی طراحی  از حوصله من خارج بود.

    بعد دلم میخواست  در رشته های پزشکی  تحصیل کنم  و حتی بقیه را مجبور کرده بودم  خانم دکتر  صدایم بزنند ولی کمی که فکر کردم و طی  گفت و گوی شخصی باخود که  بر اساس عقل و منطق بود به این نتیجه رسیدم که من روحیه   لازم برای انجام این قبیل شغل هارا ندارم .

    خلاصه مدتی به مهندسی عمران، مهندسی نرم افزار، عکاسی ، آرایشگری ، حقوق و روانشناسی ، معلمی ،خیاطی، مکانیکی ، آشپزی  و... فکر کردم در مورد هر کدوم  کمی  تحقیق کردم الفبایی را هم یاد گرفتم ولی هیچ کدام با من سازگاری نداشتند .

  ولی نمیدونم چی شد یک شب خوابیدم صبح بیدار شدم و احساساتم نسبت به درس ریاضی تغییر کرد. منی که از ریاضی فراری بودم  الان   چنان شیفته ریاضی بودم که برای  انتخاب رشته دبیرستان، اولین انتخابم رشته ریاضی وفیزیک شد .

و دوران پیش دانشگاهی آنچنان شیفته حساب دیفرانسیل شدم که از زمان انتخاب رشته کنکور تا اعلام نتایج فقط دعا میکردم که ریاضیات قبول بشوم و خداراشکر که  همین شد. چهارسال کارشناسی را که  متاسفانه با دوران کرونا همراه شد با عشق سپری کردم (😂😂چه شب ها که تا صبح بیداری نکشیدم  ) و حال دانشجوی ارشد  یکی از گرایش های ریاضی کاربردی هستم  

 خوشبختانه هنوز با ریاضی دعوایمان نشده است  و در این ۸ سال با کم و زیاد یکدیگر ساخته ایم  و مشکلات زیادی را با همدیگر پشت سر گذاشتیم  شاید یکی از دلالیش این است که از یکدیگر انتظارات زیادی  نداریم، من از ریاضیات انتظار ندارم که مرا به شهرت و پول برساند و همچنین آن هم از من انتظار ندارد که برایش مسائل حل نشده را حل کنم 😌

  هدفم از  گفتن مطالب بالا وراه اندازی  این وبلاگ ،فقط  برای  تحقق یک فانتزی کودکی است . شاید با نوشتن  گاه گاهی در اینجا  استعداد خفته ام بیدار شود، امید داشتن  چیزی خوبی است 🥰

 

  روزتون خوش